fotografía | photography

Posts tagged “sarajevo

balcáns IX: persoas.

This slideshow requires JavaScript.

galego

Tal día coma o de hoxe, 6 de abril, fai vinte anos, francotiradores serbios disparaban contra unha manifestación pola paz en Sarajevo. Eses disparos marcaron a fin da utopía e o comezo da infamia.

Este último artigo da serie Balcánica é a miña particular homenaxe a todas esas persoas que sufriron dun ou doutro xeito a senrazón da guerra.

As persoas retratadas a continuación son serbias, bosníacas, albanokosovares, xitanas, serbokosovares, musulmás, católicas, ortodoxas, xudías, iugoslavas… cecais varias á vez, cecais todas ou ningunha. Son ante todo un exemplo de superación.

Debemos mirar tra-las etiquetas para atopar ás persoas que se atopan detrás.

(se queres a reportaxe completa en versión pdf ou impresa podes contactar con javierlopezprol@gmail.com)

english

Today, april 6th, twenty years ago, serb snipers shot agains a peace rally in Sarajevo. Those shoots were the end of the utopia and the beginning of infamy.

This last post of the Balkan series is my particular tribute to those people who suffered in any way the disgrace of the war.

People portraited here are Serbs, Bosniacs, Albankosovars, Roma people, Serbkosovars, Muslims, Catholics, Orthodox, Jewish, Yugoslavians… maybe several at the same time or maybe none of them. They are mainly an example of overcoming.

We must see through these tags to find the people living behind.

(if you want the complete report in pdf or print version contact to javierlopezprol@gmail.com)

español

Tal día como hoy, 6 de abril, hace veinte años, francotiradores serbios disparaban contra una manifestación por la paz en Sarajevo. Esos disparos marcaron el fin de la utopía y el comienzo de la infamia.

Este último artículo de la serie balcánica es mi particular homenaje a todas esas personas que sufrieron de una u otra forma la sinrazón de la guerra.

Las personas retratadas a continuación son serbias, bosníacas, albanokosovares, gitanas, sebokosovares, musulmanas, católicas, ortodoxas, judías, yugoslavas… quizás varias a la vez, quizás todas o quizás ninguna. Son ante todo un ejemplo de superación.

Debemos mirar tras las etiquetas para encontrar a las personas que se encuentran detrás.

(si quieres el reportaje completo en versión pdf o impreso contacta con javierlopezprol@gmail.com)

 


balcáns VIII: crenzas

This slideshow requires JavaScript.

galego

No cruce de camiños que son os Balcáns conviven decenas de etnias, nacionalidades, xentes e, como non podía ser doutro xeito, crenzas.

As tres grandes relixións monoteístas atópanse neste lugar: islam, xudaísmo e cristianismo; e dentro deste católicos e ortodoxos. Cada unha delas coas súas crenzas e formas de vida que moldearon perante séculos a cultura balcánica tinguíndoa de diversidade de cores.

O paradigma desta diversidade é Sarajevo onde a poucos metros de distancia atópanse aínda hoxe en día igrexas católicas e ortodoxas, mezquitas e sinagogas. Sarajevo concentraba na súa alma o reflexo de todo un mundo. E así se converteu no exemplo da convivencia. A utopía fíxose realidade en Sarajevo até 1993.

As relixións tiveron un importante papel no desenvolvemento dos conflitos balcánicos. As relixións convertéronse en instrumentos -que non en causas- de odio. E así foi como a utopía de moitos foi destruída pola paranoia e a senrazón duns poucos.

english

In The Balkans crossroads coexist tens of ethnic groups, nationalities, peoples and, therefore, beliefs.

The three main monotheistic religions are found here: islam, judaism and christianity; both catholic and orthodox. Each one with their own beliefs and ways of life shaping for ages balkan culture and giving it diversity of colours.

The paradigm of this diversity is Sarajevo, where orthodox and catholic churches, mosks and sinagoges may be found within a few meters. Sarajevo broght toguether in its soul the reflect of the whole world. And thus it became example of coexistence. Utopia became reality in Sarajavo  until 1993.

Religions had an important role in The Balkans conflict. Religions became instruments -not cause itself- for hate. And thus utopia of most was destroyed because the paranoia and unreasonableness of a few.

español

En el cruce de caminos que son los Balcanes conviven decenas de etnias, nacionalidades, gentes y, como no podía ser de otra forma, creencias.

Las tres grandes religiones monoteístas se encuentran en este lugar: islam, judaísmo y cristianismo; y dentro de este católicos y ortodoxos. Cada una de ellas con sus creencias y sus formas de vida que moldearon durante siglos la cultura balcánica tiñéndola de diversidad de colores.

El paradigma de esta diversidad es Sarajevo donde a pocos metros de distancia se encuentran todavía hoy en día iglesias católicas y ortodoxas, mezquitas y sinagogas. Sarajevo concentraba en su alma el relfejo de todo un mundo. Y así se convirtió en ejemplo de convivencia. La utopía se hizo realidad en Sarajevo hasta 1993.

Las religiones tuvieron un importante papel en el desarrollo de los conflictos balcánicos convirtiéndose en instrumentos -que no causas- de odio.Y así fue como la utipía de muchos fue destruida por la paranoia y la sinrazón de unos pocos.


balcáns II: bosnia e herzegovina. sarajevo

This slideshow requires JavaScript.

galego

Érase unha vez, nun lugar remoto de Europa, detrás de sete montañas e sete ríos, un fermoso país chamado Iugoslavia. A súa xente pertencía a seis nacións distintas, tiña tres relixións distintas, e falaba tres linguas distintas. Eran croatas, serbios, eslovenos, macedonios, montenegrinos e musulmáns, aínda que todos traballaban xuntos, ían ao colexio xuntos, casábanse uns cos outros e viviron en relativa harmonía durante corenta e cinco anos*

Parece un conto, mais así era Iugoslavia antes da morte de Tito en 1980, e o máximo expoñente desta diversidade era BiH e concretamente Sarajevo. Sarajevo foi perante moitos anos un exemplo. Un exemplo de diversidade, de multiculturalidade, de coesxistencia. Esa coexistencia pódese ver aínda hoxe na convivencia de mezquitas, igrexas cristianas católicas e ortodoxas e sinagogas a poucos metros de distancia. Este espírito cosmopolita empezou a rachar en 1992 cos primeiros disparos que significaban o inicio dun asedio á cidade que duraría tres anos e medio. E de repente a senrazón converteuse no día a día. Non só se destruiu unha cidade, non só milleiros de persoas foron asasinadas, a alma de Sarajevo, a idea de convivencia, foi destruída.

english

There was once, in a remote place in Europe, behind seven mountains and sever rivers, a beautiful country called Yugoslavia. Its people belonged to six different nations, three different religions, and spoke three different languages. They were Croats, Serbs, Eslovenes, Macedonian, Montenegrian and Muslims, although all of them worked together, went to school together, got married amongst themselves. And they lived in relative harmony for forty five years*

It seems a tale, but Yugoslavia was like that before Tito died in 1980, and the best representative of that diversity was BiH and Sarajevo. Sarajevo was for ages an example. An example of diversity, multiculturalism and coexistence. That coexistence may be seen still nowadays in the mosks, ortodox and catholic cristian churchs and synagogues living together within a few metres. This cosmopolitan soul started to break in 1992 with the first shots which meant a siege over the town for three years and a half. Suddenly unreasonableness became the day-to-day for sarajevians. Not only a city was destroyed, not only thousands of people were killed, but the soul of Sarajevo, the idea of coexistence, was destroyed.

español

Érase una vez, en un lugar remoto de Europa, detrás de siete montañas y siete ríos, un hermoso país llamado Yugoslavia. Su gente pertenecía a seis naciones distintas, tenía tres religiones distintas, y hablaba tres lenguas distintas. Eran croatas, serbios, eslovenos, macedonios, montenegrinos y musulmanes, aunque todos trabajaban juntos, iban al colegio juntos, se casaban unos con otros y vivieron en relativa armonía durante cuarenta y cinco años*

Parece un cuento, pero así era Yugoslavia antes de la muerte de Tito en 1980, y  el máximo exponente de esa diversidad era BiH y concretamente Sarajevo. Sarajevo fue durante muchos años un ejemplo. Un ejemplo de diversidad, de multiculturalidad y de coexistencia. Esa coexsistencia todavía se puede ver en hoy en la convivencia de mezquitas, iglesias cristianas católicas y ortodoxas y sinagogas pocos metros de distancia. Ese espíritu cosmopolita empezó a romperse en 1992 con los primeros disparos que significaban el inicio de un asedio a la ciudad que duraría tres años y medio. Y de repente la sinrazón se convirtió en día a día. No solo se destruyó una ciudad, no sólo miles de personas fueron asesinadas, el alma de Sarajevo, la idea de convivencia, fue destruída.

Recursos/Resources:

*Drakulić, Slavenka (2008). No matarían ni una mosca. Criminales de guerra en el banquillo. L’hospitalet: Global Rythm.