fotografía | photography

fotoxornalismo

balcáns VI: serbia na encrucillada

This slideshow requires JavaScript.

galego

Esta serie representa o momento histórico no que se atopa Serbia. Tra-lo pano de fondo confuso e cheo de dificultades que representa o seu pasado recente de conflito, na sociedade serbia mestúranse multitude de visións sobre o presente e sobre o camiño de futuro que debe tomar o país. Vellos e xoves, homes e mulleres, azul e vermello, modernidade e tradición, esquerda e dereita. Cruce de camiños.

english

This serie depicts the historical moment Serbia is living right now. Behind a confusing and difficult recent past in the background, in serbian society a plenty of visions about the present and the future of the country are mixed. Young and old people, men and women, blue and red, modernity and tradition, right and left. Crossroads.

español

Esta serie representa el momento histórico en el que se encuentra Serbia. Tras el paño de fondo confuso y lleno de dificultades que representa su pasado reciente de conflicto, en la sociedad serbia se mezclan multitud de visiones sobre el presente y sobre el camino de futuro que debe tomar el país.. Viejos y jóvenes, hombres y mujeres, azul y rojo, modernidad y tradición, derecha e izquierda. Cruce de caminos.

Recursos/Resources:
Andric, Ivo. Un puente sobre el Drina.


balcáns II: bosnia e herzegovina. sarajevo

This slideshow requires JavaScript.

galego

Érase unha vez, nun lugar remoto de Europa, detrás de sete montañas e sete ríos, un fermoso país chamado Iugoslavia. A súa xente pertencía a seis nacións distintas, tiña tres relixións distintas, e falaba tres linguas distintas. Eran croatas, serbios, eslovenos, macedonios, montenegrinos e musulmáns, aínda que todos traballaban xuntos, ían ao colexio xuntos, casábanse uns cos outros e viviron en relativa harmonía durante corenta e cinco anos*

Parece un conto, mais así era Iugoslavia antes da morte de Tito en 1980, e o máximo expoñente desta diversidade era BiH e concretamente Sarajevo. Sarajevo foi perante moitos anos un exemplo. Un exemplo de diversidade, de multiculturalidade, de coesxistencia. Esa coexistencia pódese ver aínda hoxe na convivencia de mezquitas, igrexas cristianas católicas e ortodoxas e sinagogas a poucos metros de distancia. Este espírito cosmopolita empezou a rachar en 1992 cos primeiros disparos que significaban o inicio dun asedio á cidade que duraría tres anos e medio. E de repente a senrazón converteuse no día a día. Non só se destruiu unha cidade, non só milleiros de persoas foron asasinadas, a alma de Sarajevo, a idea de convivencia, foi destruída.

english

There was once, in a remote place in Europe, behind seven mountains and sever rivers, a beautiful country called Yugoslavia. Its people belonged to six different nations, three different religions, and spoke three different languages. They were Croats, Serbs, Eslovenes, Macedonian, Montenegrian and Muslims, although all of them worked together, went to school together, got married amongst themselves. And they lived in relative harmony for forty five years*

It seems a tale, but Yugoslavia was like that before Tito died in 1980, and the best representative of that diversity was BiH and Sarajevo. Sarajevo was for ages an example. An example of diversity, multiculturalism and coexistence. That coexistence may be seen still nowadays in the mosks, ortodox and catholic cristian churchs and synagogues living together within a few metres. This cosmopolitan soul started to break in 1992 with the first shots which meant a siege over the town for three years and a half. Suddenly unreasonableness became the day-to-day for sarajevians. Not only a city was destroyed, not only thousands of people were killed, but the soul of Sarajevo, the idea of coexistence, was destroyed.

español

Érase una vez, en un lugar remoto de Europa, detrás de siete montañas y siete ríos, un hermoso país llamado Yugoslavia. Su gente pertenecía a seis naciones distintas, tenía tres religiones distintas, y hablaba tres lenguas distintas. Eran croatas, serbios, eslovenos, macedonios, montenegrinos y musulmanes, aunque todos trabajaban juntos, iban al colegio juntos, se casaban unos con otros y vivieron en relativa armonía durante cuarenta y cinco años*

Parece un cuento, pero así era Yugoslavia antes de la muerte de Tito en 1980, y  el máximo exponente de esa diversidad era BiH y concretamente Sarajevo. Sarajevo fue durante muchos años un ejemplo. Un ejemplo de diversidad, de multiculturalidad y de coexistencia. Esa coexsistencia todavía se puede ver en hoy en la convivencia de mezquitas, iglesias cristianas católicas y ortodoxas y sinagogas pocos metros de distancia. Ese espíritu cosmopolita empezó a romperse en 1992 con los primeros disparos que significaban el inicio de un asedio a la ciudad que duraría tres años y medio. Y de repente la sinrazón se convirtió en día a día. No solo se destruyó una ciudad, no sólo miles de personas fueron asesinadas, el alma de Sarajevo, la idea de convivencia, fue destruída.

Recursos/Resources:

*Drakulić, Slavenka (2008). No matarían ni una mosca. Criminales de guerra en el banquillo. L’hospitalet: Global Rythm.


balcáns I: limiar

This slideshow requires JavaScript.

galego

Este é o primeiro dunha serie de fotorreportaxes sobre os balcáns que irei publicando no blogue. Estará centrado nos tres países máis afectados pola guerra ademais de Croacia: Serbia, Kosovo e Bosnia e Herzegovina. Procurarei publicar a lo menos a ritmo mensual ou maior se me é posíbel. Se vos interesa podedes subscribirvos (de balde por suposto) á dereita onde pon “sign me up” e seredes avisados por mail de novas actualizacións. Ao final dos post recoméndanse recursos para o mellor entendemento do conflito e da sociedade balcánica.

E por que os Balcáns? Porque coido que é unha terra tan excepcional e interesante coma descoñecida. Na primeira viaxe que fixen por eses lares quedei abraiado da súa terra, da súa xente e da súa historia. E por iso sinto a débeda moral de transmitir todo o que puiden captar e aprender alí. Decateime da miña propia ignorancia sobre algo que sucedeu e que está sucedendo no corazón de Europa e do que; a lo menos eu, mais coido que moita máis xente, non tiñamos nin idea. É unha terra da que temos moitísimo que aprender. Da súa diversidade, da súa complexidade, dos seus erros e da súa personalidade social e individual que non pode deixar de abraiarme. Espero poder transmitir coas imaxes a lo menos unha milésima parte do que os Balcáns me transmitiron e me ensinaron a min.

Agardo que isto serva para botar un chisco de luz e para empatizar con estes lugares e persoas coas que temos moitísimo máis en común do que maxinamos.

Grazas a todos os que me apoiaron e me axudaron nas viaxes. Especialmente a Neno de Sarajevo a quen lle debo grande parte do meu entendemento sobre o conflicto que alí tivo lugar.

english

This is the first photoreport of a series about The Balkans that i will publish in this blog. It will be focused on the countries most affected by the war besides Croacia: Serbia, Kosovo and Bosnia and Herzegovina. I will try to publish at least monthly or more frecuently if  possible. If you are interested, you can subscribe in the right side (for free of course) and you will be notified by mail of new posts. At the end of the post you will find more resources to a better understanding and knowing.

And why  The Balkans? Because I think is an exceptional, interesting and unknown land. In my first trip there I was impressed of that amazing land’s people and History. And that is why I feel a moral debt to transmit all I could capture and learn there. I realized of my own ignorance. Something that has happened and that is still happening in the heart of Europe. We have a lot of thing to learn from them. From their diversity, theyr complexity, their mistakes and their social and individual personality. I hope to be able to communicate with images at least a little bit of what The Balkans transmited and taught me.

I wish this to be useful to understand and throw light upon these places and peoples with who we have much more in common that we can imagine.

Thanks to all who helped me in my trips. Specially thanks to Neno from Sarajevo who taught me all I know about the conflict and encouraged me to keep learning.

español

Este es el primero de una serie de fotorreportajes sobre los balcanes que iré publicando en el blog. Estará centrado en los países más afectados por la guerra además de Croacia: Serbia, Kosovo y Bosnia y Herzegovina. Intentaré publicar al menos a ritmo mensual o mayor si fuera posible. Si os interesa podeis suscribiros (gratis por supuesto) en la parte derecha donde pone “sign me up” y sereis avisados por mail de nuevas actualizaciones. Al final de los posts se recomiendan otros recursos para el mejor entendimiento del conflicto y la sociedad balcánica.

¿Y por qué los Balcanes? Porque creo que es una tierra tan excepcional e interesante como desconocida. En mi primer viaje me quedé impresionado de su tierra, de su gente y de su historia. Y por eso siento la deuda moral de transmitir todo lo que pude captar y aprender allí. Me di cuenta de mi propia ignorancia sobre algo que sucedió y que está sucediendo en el corazón de Europa y de lo que; al menos yo, pero creo que mucha más gente, no teníamos ni idea. Es una tierra de la que tenemos muchísimo que aprender. De su diversidad, de su complejidad, de sus errores y de su personalidad social e individual. Espero poder transmitir con las imágenes al menos una milésima parte de lo que los Balcanes me transmitieron y me enseñaron a mi.

Espero que esto sirva para echar un poco de luz y para empatizar con estos lugares y personas con las que tenemos muchísimo más en común de lo que nos imaginamos.

Gracias a todos los que me apoyaron y ayudaron en los viajes. Especialmente a Neno de Sarajevo a quien le debo gran parte de mi entendimiento sobre el conflicto que allí tuvo lugar.

Recursos / Resources:

Núñez, Isabel. (2008). Si un árbol cae. Conversaciones en torno a la guerra de los Balcanes. Barcelona: Alba.


25 de xullo

This slideshow requires JavaScript.

(galego, español, english)

galego

O 25 de xullo é o Día de Galiza, Día do Apóstolo Santiago ou Día da Patria Galega. É un día de celebración, de festa, de exaltación da nación galega tantas veces negada e, sobre todo, de denuncia da situación de falla da soberanía económica e política na que se atopa.

Coma todos os anos, milleiros de persoas sairán dende a Alameda compostelá para esixir o dereito de autoderminación. O dereito a poder decidir libremente o camiño.

Coma sempre, o nacionalismo galego, coa súa diversidade de cores, foi a punta de lanza da esixencia democrática, da denuncia dun sistema económico inxusto, e da exaltación da cultura propia.

Dende calquera punto de vista que observemos a sociedade galega e o seu devir histórico recente, é evidente que o nacionalismo tivo un papel fundamental en eidos estratéxicos para a supervivencia de Galiza como pobo. Foi o elemento esencial para a dignificación dunha lingua secularmente condenada e ridiculizada, o excitante dunha cultura minorizada, o altofalante dunha voz amordazada. A defensa do medio ambiente, dos sectores produtivos galegos, do dereito a decidir, en fin, de Galiza e do seu pobo, foi o que tantas veces sacou ao nacionalismo, e ás persoas que o forman, ás rúas nas que foron tomadas todas estas fotografías.

Cando me pregunto a min mesmo cómo sería Galiza de non existir nacionailsmo galego, non podo atopar unha resposta concreta; simplemente sería menos Galiza. Deste xeito esta colección de fotografías non é máis ca unha humilde homenaxe, un agradecemento a un movemento que sempre, e non só cando a moda apremia, loitou por unha democracia real, por un sistema económico xusto, por unha cultura e por un país chamado Galiza.

español

El día 25 de julio es el Día de Galicia, el Día del Apóstol Santiago, o el Día de la Patria Gallega. Un día de celebración, de fiesta, de exaltación de la nación gallega tantas veces negada y, sobre todo, de denuncia de la situación de falta de soberanía económica y política en la que se encuentra.

Como todos los años, miles de personas saldrán de la Alameda compostelana para exigir el derecho de autodeterminación. El derecho a elegir libremente el camino.

Como siempre el nacionalismo gallego, con su diversidad de colores, fue la punta de lanza de la exigencia democrática, de la denuncia de un sistema económico injusto y de la exaltación de la cultura propia.

Desde cualquier punto de vista que observemos la sociedad gallega y su devenir histórico reciente, es evidente que el nacionalismo tuvo una importancia fundamental en muchos ámbitos estratégicos para la supervivencia de Galicia como pueblo. Fue un elemento fundamental para la dignificación de un idioma secularmente condenado y ridiculizado, el excitante de una cultura minorizada, el altavoz de una voz amordazada. La defensa del medio ambiente, de los sectores productivos gallegos, del derecho a decidir… en fin, de Galicia y de su pueblo, fue lo que tantas veces sacó al nacionalismo, y las personas que lo forman, a las calles donde fueron sacadas estas fotografías.

Cuando me pregunto a mí mismo cómo sería Galicia si no existiera nacionalismo gallego, no puedo encontrar una respuesta concreta; simplemente sería menos Galicia. De este modo, esta colección de fotografías no es más que un humilde homenaje, un agradecimiento a un movimiento que siempre, y no sólo cuando la moda apremia, luchó por una democracia real, por un sistema económico justo, por una cultura y por un país llamado Galicia.

english

July 25th, Day of Galicia, Day of Santiago Apostle, or Day of Galician Country. A day to celebrate, to party, to extol the nation often denied and, above all, to denounce the situation of lack of economic and political sovereignty.

Galicia is a nation within spanish State as Basque Country and Catalunya. With an own language and culture, but it is poorly known because of the preponderance and disregard of spanish institutions.

As every year, thousands of people demonstrate to demand the right to self-determination. The right to decide our own way.

As usual, galician nationalism, with its colorful diversity was the spearhead demanding democracy, economic justice and respect for the own culture.

From any point of view, it is obvious than emancipatory galician nationalism had great importance in the survival of Galicia as a People. Demanding respect for galician language and culture, defending galician economy and environment from foreign policies and, in short, defending galician people.

When I wonder how Galicia would be without emancipatory nationalism, I cannot imagine the right answer, but I am sure it would be less Galicia. So this collection of photographs is a humble tribute and a gratitude to them. People who always fighted for economic justice, real democracy, self-determination and, in conclussion, for a country called Galiza*.

(Galicia in spanish, Galiza or Galicia in galician, although the only official name is Galicia).


#spanishrevolution

Protesta contra o sistema político e económico neoliberal na embaixada española de Budapest o día 20 de maio de 2011.

Protest against political and economic neoliberal system in front of the spanish embassy. May 20th, 2012.

Protesta contra el sistema político y económico neoliberal en la embajada española de Budapest. 20 de mayo de 2012

This slideshow requires JavaScript.